Voor journalist Joris Luyendijk was het wennen, die eerste aflevering Zomergasten (509.000 kijkers) van seizoen 2006. Luyendijk had, zeker in het begin, zichtbaar moeite met dit televisiewerk, wat hem niet kwalijk genomen kan worden. Zomergasten-presentatoren zijn toch al de meest kapotgeschreven televisie-iconen ooit. Meestal ruim voor ze überhaupt begonnen zijn. Daarbij had hij het voordeel dat het niet slechter kon dan vorig jaar. Een rokende en dronken Connie Palmen kan nou eenmaal niet worden overtroffen in amateurisme (dieptepunt uit de VPRO-geschiedenis: Connie Palmen en Maria Goos, drie uur lang lallend over volstrekt onbelangrijke vrouwenzaken).
Joris Luyendijk is vooral een aardige man. Een stralende frisse jongen, met veel glimlach, niet al te kritische vragen en de methodiek van een verslaggever. Regelmatig zag je hem denken: “Ik tik het thuis wel even verder uit†of “het is toch maar radio”.
In zijn gesprek met de oer-gezellige en archetypische sociaal-democraat Jeltje van Nieuwenhoven was het vooral oer-gezellig en weinig meer. Jeltje liet een fragment van haar verslaving (Oei! Stoute Jeltje!) As the World Turns zien. Jeltje wilde naar een oud voetbalfragment kijken, want haar broer kon ook zo leuk voetballen. Koot en Bie, half jaren tachtig, zo goed zijn ze nooit meer geworden, kwamen heel politiek correct langs en uiteraard was er veel aandacht voor echte PvdA-nostalgie: de kernwapendebatten in diezelfde tachtiger jaren. Toen de wereld nog verdeeld was in goed en slecht en links (goed) nog links was.
Veel meer dan dit gezapige TROS-avondje werd het ook niet. Luyendijk is gewoon te aardig en Van Nieuwenhoven een door de staat getraind rood bastion. Een politica pur sang, die overbluf je niet even. De vier keer dat de glimlachende presentator het wel trachtte werd hij als een bange hond weer terug in zijn mand gemept. Dont fuck with socialistische kenau’s! Dat begreep Jeltje al tijdens haar eerste baantje in de biblio-bus met kluts-koppeling, glibberend over beijzelde Friese weggetjes. Als Luyendijk had opgelet tijdens het legendarische fragment Het Atoom waarin Annemarie Grewel liet zien hoe vrouwen echt de baas zijn in politiek Nederland had hij kunnen weten wat voor vlees hij in de kuip had.
De kersverse presentator moest wennen, Jeltje was een hele zware kluif en het leven gaat door. De frisse, montere journalist met prethoofd heeft nog vijf verrassende gasten te gaan om zijn kunnen te laten zien. En één ding mag gezegd worden: zo’n bescheiden, ingetogen maar belezen journalist als Zomergasten-presentator is een hele verademing na die parade van opgeblazen ego’s de afgelopen jaren. En vergeet vooral niet, in de laatste aflevering heeft hij Henk Jan Smits te gast. Niet voor niets tot het laatst bewaard.