Historisch was ook het gevoelige pleidooi dat Olaf hield tegen het toenemende homogeweld in “zijn” stad Amsterdam. Hij wond er geen doekjes om, noemde het beestje bij de allochtone naam en toonde zich een ontroerend strijdvaardige maar kwetsbare bewaker van een prille vrijheid. Oprechte woorden. Zelden had iemand zo ontzettend gelijk, zonder zich te laten verleiden door de gevaarlijke retoriek van geweld of dwalingen naar meer extremistischer ideeën. Even werd het oorverdovend stil in de studio. Hopelijk werd het thuis bij de Amsterdamse bestuurders, die nog altijd het toenemende geweld tegen homoseksuelen (één incident per dag!) niet kunnen of niet durven stoppen, net zo stil.
Zomergasten-recensie (6): Erwin Olaf
by
Tags:
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.