Recensie: James Worthy van James Worthy

Debuterend schrijver James Worthy (30) heeft maar een obsessie: James Worthy. Vandaar ook dat de cover van zijn debuut, met de verrassende titel James Worthy, letterlijk vol staat met James Worthy. Het zal nu ook niemand meer verrassen dat de roman James Worthy, geschreven door James Worthy, vooral over James Worthy gaat. Dit klinkt als een recept voor het meest verschrikkelijke, zelfoverschatte, verminkte fröbelproza ooit, maar dat is het niet. James Worthy heeft namelijk een belangrijke reden om vol te zijn van zichzelf: hij kan echt grappig schrijven. Het is op zich al een knappe prestatie om ruim 180 pagina’s (wat overigens wel heel erg veel is, daarover later meer) over James Worthy te schrijven zonder dat dit de lezer uitdaagt met een cilinderblok van 1200 kilo naar huize Worthy te rijden en die zelfingenomen kop van Worthy in te slaan. Veel knapper is het dat Worthy pagina na pagina kan ouwehoeren over de meest puberale nonsens en elke drie zinnen zes keer het woord “neuken”, “sperma” en “James Worthy”, al dan niet met vermelding van het formaat van zijn pik, kwijt kan zonder dat het acnétrekkend vervelend wordt. Elke andere 30-jarige puber zou na tien pagina’s zijn vastgelopen in clichématig wannabe-gedrag, drie keer Kluun zeg maar, maar Worthy niet. Worthy is zo vol van zichzelf en heeft tegelijkertijd zo’n hekel aan alles, inclusief zichzelf, dat hij zijn vulgaire grootspraak op magistrale wijze over de top weet te trekken.

En dat houdt het luchtig en humoristisch. Lees verder op DeJaap >>>