Recensie: Jeroen Brouwers – Bittere Bloemen

Door Joep Smaling – Met Bittere Bloemen trekt Jeroen Brouwers alle stijlregisters open. De schrijver die toch al zo bekend staat om zijn bloemrijke taalgebruik, blijkt zijn woordenarsenaal nog verder te hebben uitgebreid. Het relaas van de hopeloos verliefde maar broze oud-rechter, ex-politicus en schrijver Julius Hammer is opgetekend in zinnen die de Nederlandse taal tot in de verste uithoeken verkennen en oprekken. De oude Brouwers toont zijn literaire overwicht met zoveel swung dat hij soms uit de bocht vliegt. De magistraat in ruste Julius Hammer is oud, versleten en wankel. Hij veracht niet alleen zichzelf maar ook zijn omgeving. Voor de moderniteit, die hij niet kan en wil bijbenen, heeft hij geen goed woord over. Tegen zijn zin in heeft zijn dochter hem geparkeerd op een cruiseschip dat de Middellandse Zee bevaart, waar hij omgeven is door het gekrijs en gebrul van vakantievierend plebs. Daar geeft hij zich over aan bespiegelingen over de ouderdom, de dood en zijn plaats in de wereld. Verrassing: zijn oud-studente Pearlene, waarop Hammer jarenlang heimelijk verliefd is geweest, blijkt aan boord te werken. Voor de laatste keer ontstaat er wat beweging in zijn leven. Nog een keer jaagt Hammer een illusie na. Hij zoekt het onbereikbare met in zijn mond een nare smaak; ‘de wrangheid van een heel leven dat uiteindelijk is tegengevallen.’ Lees verder op DeJaap >>>