Mensen: De jongen aan flarden

Door Joep Smaling – Van alle dingen die we konden doen besloten we te gaan zoeken naar flarden van de jongen die zich enkele dagen eerder had laten doodrijden door de intercity naar Utrecht. Op school sprak iedereen erover. Het was een oud-leerling, zeiden sommigen, en hij kreeg vele namen. Ik dacht dat er vast nog wel stukken lagen. Het lichaam van de jongen moest in zoveel repen en slierten zijn uiteengereten dat ze nooit alles hadden kunnen vinden. Er was heus nog wel ergens een nagel of een tand, een teen of stuk kaak te vinden. Rondom het spoor lagen verwaarloosde grasvelden met kale plekken als de pels van een ziek dier. Velden waar niets mee gedaan wordt, nooit, want ongeschikt voor bewoning, voor landbouw, slechts een buffer rondom het spoor. Ik vond het destijds een veelzeggend decor, wat achteraf gezien onzin is. Alle ruimte is even geschikt. Overal kon er zijn gestorven, was er waarschijnlijk gestorven en zou gestorven worden. Daar konden de geluiden en de auto’s en de reclames en al het geschreeuw en geblaat van duizenden mensen niets aan veranderen. Lees verder op DeJaap >>>