Mailen met uitgeverij Atlas/Contact

Bericht van Vincent Merjenberg (medewerker van uitgeverij Atlas Contact)

Dag Bert,
Wat een boze dingen schrijf je over Atlas (Atlas Contact). Er werkt bij ons helemaal geen Emma, dat is Hanna’s agent. Ja, een pitbull, maar daar is het een agent voor. Begreep dat jullie wat onenigheid hebben gehad over een al dan wel of niet gemaakte afspraak over een kop boven het interview op jullie site.
Ik werk wel voor de uitgeverij, die helemaal buiten die onenigheid staat en wil staan, en heb je collega Mark gesproken en geduldig uitgelegd dat hij niet welkom is met camera. NRC was ook niet welkom met camera. Dat heeft niets te maken met ‘haat voor nieuwe media’, wat je daar dan ook precies mee bedoelt.
Als je dingen onduidelijk zijn of dwarszitten in de toekomst: bij mij moet je zijn, 020-xxxxxx/06-xxxxxxx
Groet,
Vincent

***

Beste Vincent,
Dat je Emma ‘een pitbull’ noemt, is het understatement van het jaar. We spreken hier over iemand die binnen een minuut in de ‘we’ vorm gaat spreken en journalisten als kleuters behandelt. En dat voor Hanna Bervoets, iemand die we persoonlijk kennen en, hoe goed ze ook schrijft, toch écht geen diva mogen noemen. We mochten godverdomme blij zijn, volgens Emma, dat we Hanna mochten spreken. Ik heb hier mensen werken die nog makkelijker een interview kunnen regelen met een Amerikaanse filmster dan met Hanna Bervoets.

Dat ze niet voor Atlas werkt kan ik niet helpen: ze spreekt voortdurend over “wij van Atlas” en kennelijk doet ze ook de PR voor Atlas. Ik kan het verder ook niet helpen dat zij, OMDAT ZE IN HAAR EGO IS GEKWETST, tegen Mark Koster zegt dat “wij nooit meer welkom zijn bij Atlas”. Als ik Atlas was, gaf ik die hele Emma vandaag nog een rotschop terug naar het Gooi en zou ik gewoon zelf gaan communiceren met mensen die over haar schrijvers schrijven en zo dus meehelpen met de verkoop van boeken. Anders gezegd: Atlas snijdt zichzelf toch maar mooi in de vingers met mensen als Emma Onheil of hoe dat elitetype dan ook mag heten.

Verder hadden we geen onenigheid over de kop, maar onenigheid over alles, zo ongeveer omdat wij het zomaar in ons hoofd haalden om majesteit Emma Onweer te storen.

Top. Moet je bij ons doen. Als er één vijand is dan is het wel de literaire grachtengordelwereld.

Voor de rest: de haat voor nieuwe media is veel uitgeverijen eigen, de literaire wereld is niet bepaald een vriend van internet, Atlas al helemaal niet, dat weet ook iedereen, getuige de reacties van onder anderen Arthur van Amerongen en Jan Zandbergen onder mijn Facebooktopics.

Verder wind ik me op omdat ik schrijver ben, dat zou iets zijn voor veel andere schrijvers, zich opwinden, maar helaas, die zijn alleen nog uit op leuke schrijfavondjes in eetcafe de Koe om zichzelf te kunnen feliciteren ofzo.
Nou tot zover Vincent. Ik zal niet langer meer over Atlas zeiken. En over Hanna al helemaal niet. Maar mocht ik Emma Ikbenzogeweldigelitairrrrj ooit tegenkomen in De Zwart dan verzeker ik je dat ik haar over de toog trek zodat ik een brandende poppenwagen haar kutwerk binnen kan rijden. Dat laatste was ironie, gejat van Reve, ik zeg het er maar bij, tegenwoordig schijnt dat ook niet meer te mogen.

Dag Vincent!

P.S.
De literaire wereld gaat zo langzamerhand kapot aan PR-types, agenten en managers, vind je ook niet?

Bert Brussen

***

Dag Bert,
Dank voor je reactie. Het is nog erger dan ik dacht dus. Wat een boosheid! En wat een gebrek aan kennis en gezond redeneren.

Laat ik beginnen waar jij eindigt. Ik ben zelf een PR-type, dus kan het moeilijk met je eens zijn. Ik doe erg mijn best mijn werk goed te doen, en te doen waarvoor mijn werk bedoeld is: boeken en schrijvers onder de aandacht brengen. Recensies, interviews en soms de verplichte presentatie of literairrrrrje avond. Zonder die aandacht zouden er geen boeken verkocht en gelezen worden, dus hoe erg je het ook kunt vinden: publiciteit is noodzakelijk voor het boek.

Enkele van de auteurs die wij uitgeven hadden al een carriere in de schijnwerpers voordat ze een boek uitgaven, denk aan Hanna of een Gijs Scholten van Aschat. Zij hebben vaak een agent. Dat maakt mijn werk wat lastiger, er komt een extra laag tussen mij en de auteur, en een andere laag tussen jou en de auteur. Je zult eigenlijk best wel snappen dat agenten heel ander werk doen dan publiciteitsmedewerkers en heel andere belangen hebben. Kort door de bocht: agenten willen schrijvers beschermen, ik wil boeken verkopen.

Dat Emma zegt dat ze van Atlas is verbaast me enorm, temeer we geen Atlas heten en ze trots is op haar agentschap. Voor nu doe ik alsof ik je geloof: jij weet toch, ook al zegt zij wat anders, dat Emma niet voor onze uitgeverij werkt, maar voor Hanna? Ik vind het een nogal slordige fout van je, vooral ook omdat je er behoorlijk agressieve gedachtes op baseert, beschuldigingen die je tot overmaat van ramp ook nog met anderen deelt.

(Van Amerongen en vooral Zandbergen reageren op alles dat stinkt, dus daar moet je misschien niet zo trots op zijn.)

Wat ik ook erg vervelend vind aan jouw onnozele manier van redeneren is dat je meent te kunnen praten voor anderen en over zaken waar je geen weet van hebt. Je weet waarover schrijvers zich opwinden en niet opwinden, je weet wat er tijdens Kalf gebeurt al was je er nooit bij, je weet dat ik mijn Reve niet ken. En dan dat reaguurderige gejank over ‘tegenwoordig’, kom op joh.

Ook mijn opmerking over die haat heb je niet begrepen. Die is er dus bij ons (excusez le mot) niet. Wat niet wegneemt dat ik persoonlijk niet onder de indruk ben van de dingen die jij maakt, maar dat staat me vrij toch? Als je interviewverzoek bij mij terecht was gekomen in plaats van bij Emma, had ik Hanna afgeraden mee te doen, want dat interview draagt op geen enkele manier bij aan verkoop. Jullie plichtmatige afzeiktoontje komt al in de tweede regel om de hoek kijken. Dat jullie makkelijker een Amerikaanse filmster kunnen strikken voor een interview zegt vooral wat over jullie bekendheid in de VS lijkt me. Maar goed, ik moet maar niet te serieus ingaan op je ironie.
Het eigen gelijk voobij oladiejee.
groet,
Vincent

***

Beste Vincent, dus je doel was niet meer dan je rancune de vrije loop laten? Aha. Precies wat ik bedoelde met elitaire uitgeverijen.

Ik zal Arthur en Jan Zandbergen doorgeven dat ze reageren op alles wat stinkt. Goed ook om te weten dat je, als je Hanna’s agent zou zijn, haar had afgeraden een interview met ons te doen.

Je hebt een probleem Vincent: je ego kan zich niet dienstbaar maken aan het verkopen aan boeken. Een aandoening waar veel elitaire grachtengordeluitgeverijen aan lijden. Vandaar dat ze ook steeds minder verkopen.

Dag Vincent,
See you in hell.

***

Wat een wazig bericht zeg, hoe krijg je het voor elkaar. Interessant dat je een link ziet tussen mijn rancune (eehm, waarover eigenlijk?) en elitaire grachtengordeluitgeverijen (beetje muffe term en opvatting trouwens, niveau ‘de hoge heren in Den Haag’, vind je ook niet?) Een flink potje gekwetste middelmatigheid. Je zet je zelf een beetje voor gek vind ik, door overduidelijk geen groot denker te zijn en dan wel van alles te veroordelen. Waar haal je de energie eigenlijk vandaan?
Toen ik je schreef dacht ik iemand anders voor me te hebben. Met name na dit laatste bericht zakt me de moed een beetje in de schoenen. Ik had hier niet aan moeten beginnen, sorry daarvoor. Voor het verdoen van jouw tijd. Misschien moeten we het dus maar hier bij laten.
Als jij je huiswerk voortaan doet, zal ik mij wat meer ‘dienstbaar maken aan het verkopen aan boeken’. Iedereen blij.
Dag Bert.

***

Vincent, even voor de duidelijkheid: de tijd dat mensen zoals jij, en Emma Onderdoor, voor zichzelf een podium konden opeisen en bepalen wat de rest van het volk moest zeggen en denken is al lang verleden tijd.

Het kostte een paar lijken maar dan heb je ook wat.

Jouw rol, Vincent, en die van de voormalig Vossius-scholieren in die dichtgetikte blanke wereld van je is echt heel erg uitgespeeld.

Niet huilen nu Vincent, je kunt altijd nog subsidie aanvragen.

Dahaag!