Weg met de integratie-industrie!

Door Ahmed Marcouch – Mijn vader voerde in de jaren zeventig de duiven op De Dam. Zwierig gekleed in een elegant pak. Zo staat hij op een foto op mijn bureau. De duiven voeren op De Dam, kan het geïntegreerder? In 1980 kwam het keerpunt, het jaar waarin mijn vader werkloos werd. Hij ging naar het arbeidsbureau voor arbeid en kwam terug met een uitkering. Toen hij erachter kwam dat het arbeidsbureau niet leverde wat het beloofde, was het te laat. Mijn vader heeft mij opgevoed met de centrale boodschap dat werken edel is, dat het brood het lekkerst smaakt als het zelf is verdiend. Maar hij was gewend geraakt aan die uitkering, passief geworden, in zichzelf gekeerd, verloor de Nederlandse taal, hij isoleerde zich en ging een djellaba dragen. Dat is het beeld dat ik voor ogen heb als ik zeg dat de welzijnssector niet verheft, maar hospitaliseert. Ik durf te zeggen dat ik midden in de samenleving sta, juist doordat ik nooit en te nimmer met Welzijn van doen heb gehad. Het is het verheffingsideaal dat mij ontwikkeld heeft, niet de welzijnssector. Lees verder op ThePostOnline >>>