Als er één beroepsgroep is die niet moedig is, dan is het wel het Nederlandse journaille

Indrukwekkende column van Max Pam vandaag in de Volkskrant. Pam verhaalt over zijn vader die in de oorlog werkloos journalist werd omdat hij als jood werd kaltgestellt door de Kulturkammer. Van de 2500 journalisten vonden 1500 het geen enkel bezwaar om zich te laten muilkorven en op commando te likken en schikken voor de bezetter. In een merkwaardige laatste alinea verwijst Pam naar het Bevrijdingsdagconcert op de Amstel van afgelopen 5 mei en het ‘blasfemische’ lied dat Nick & Simon voor de nieuwe koning ten gehore brachten, met daarbij de vraag: ‘Of het gros van de journalisten moediger is dan toen, daarvoor durf ik mijn hand niet in het vuur te steken’. Ik kan Max Pam beslist aanraden zijn hand hiervoor niet in het vuur te steken want als er één beroepsgroep is die niet moedig is, dan is het wel het Nederlandse journaille. Ik zou haast zeggen dat sinds de Tweede Wereldoorlog journalisten in Nederland vooral naïever, dwazer, banger en laffer zijn geworden en meer dan ooit bereid zijn te schikken, likken, knipmessen en buigen voor iedereen die misschien wel een bedreiging vormt voor hun salaris en voor iedereen die de juiste hoeveelheid status en macht voor de journalist in het vooruitzicht kan stellen. Lees verder op VK.nl >>>