Het citaat: 17 augustus

Wethouder Andrée van Es wil snel met Erwin Olaf praten over zijn positie in haar klankbordgroep voor hoffelijkheid: ‘Ik ben geschrokken. Iemand bespugen, om wat voor reden dan ook, kan echt niet. Ontzettend jammer dat hij door zijn zelfbeheersing te verliezen, de opzet van deze Kiss- in teniet doet. Ik wil hem snel persoonlijk spreken over de gebeurtenissen.’

Het blijft moeilijk te accepteren voor een hoop mensen: rancune, haat, agressie en de liefde voor geweld zit in ieder mens. Het kost veel zelfbeheersing deze agressie niet de vrije loop te laten. En als je dan je hele leven er al van overtuigd bent dat de samenleving valt in te delen in goede mensen (wij) en foute mensen (Geenstijl-verslaggevers en andere mensen die buiten de geijkte opgelegde fatsoenspaden wandelen en te luid hun afwijkende mening laten horen) is zelfbeheersing bij een stuk lastiger wanneer je wordt geconfronteerd met zo’n “fout” mens. Je hebt principes en je hebt realiteit. Principes zijn er in overvloed, de realiteit is een stuk minder gratuit. Mooi dier, de mens. Trouwens, u kunt er vergif op innemen dat in de “zevenmanschap dat de tolerantie en hoffelijkheid in de stad wil bevorderen” geen van de zeven over voldoende zelfbeheersing beschikt om al hun principes voor hoffelijkheid en tolerantie te handhaven. Stuur maar eens een PVV’er met de mededeling dat hij lid wil worden van deze klankbordgroep en graag wil meedenken over het bezuinigen op kunst & cultuur en u zult zien hoe ver die “hoffelijkheid” en “tolerantie” dan nog reikt. Nogmaals: vertrouw nooit een fatsoenlijk mens! Alle beloftes over fatsoen en tolerantie zijn, als het er op aankomt, uiteindelijk gelul. Alles wat rest is de hoop op voldoende zelfbeheersing.
Update: Erwin Olaf is exit.