Door Laurie Treffers – Twee weken geleden besloot ik na anderhalf jaar per direct te stoppen aan de Utrechtse School voor Journalistiek (SvJ). En dat terwijl ik vanaf mijn veertiende al wist dat ik journalistiek zou gaan studeren. Mijn god, de selectie om binnen te komen was nog zenuwslopender dan de laatste aflevering van Homeland. Afijn, ik was in 2012 een van de 360 gelukkigen die de magische wereld der SvJ mocht betreden. En meestal wanneer ondergetekende eenmaal iets van plan is, maakt ze het af. En goed. Behalve die SvJ dus. Het eerste jaar was leuk en aardig, al vond ik het vreemd dat onze taalvaardigheden amper werden getoetst. Waar mijn niet journalistiek studerende vrienden een moeilijke hbo-taaltoets moesten maken, kreeg ik ergens halverwege het jaar een meerkeuzetentamen. Andere vakken werden ook getest met meerkeuzetentamens. En de vragen werden elke keer een stuk gemakkelijker gemaakt, aangezien 70 procent de tentamens de eerste keer – de meesten van hen dankzij een mentaliteitsprobleem – niet haalde. Tot zover het niveau. Verder leerde ik een aantal basisvaardigheden zoals het schrijven van een nieuwsbericht en een radio- of tv-item maken. En ook: leuke docenten. Leuke klasgenoten. Leuke SvJ-feestjes. Oh, en ook die propedeuse was in een keer binnen. Lees verder op ThePostOnline >>>
‘Waarom ik stopte met de Utrechtse School voor Journalistiek’
by
Tags: